سری لیختن اشتاین تنها رادار رهگیر هواپایه‌ای بود که آلمانی‌ها طی جنگ به طور گسترده روی جنگنده‌های شبانه خود استفاده کردند.
مجله تصویری سلاح - رادار لیختن اشتاین (Lichtenstein radar) یکی از نخستین رادار‌های هواپایه‌ای بود که طی جنگ جهانی دوم در اختیار لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان نازی) قرار گرفت. رادار لیختن اشتاین نخستین راداری بود که به صورت انحصاری برای رهگیری هوایی مورد استفاده قرار گرفت.
این رادار توسط شرکت تلفنکن (Telefunken) توسعه یافت و دارای حداقل چهار نسخه اصلی به نام‌های اف‌اوگ ۲۰۲ لیختن اشتاین بی/سی، اف‌اوگ ۲۱۲ لیختن اشتاین سی-۱، اف‌اوگ ۲۲۰ لیختن اشتاین اس‌ان-۲ و اف‌اوگ ۲۲۸ لیختن اشتاین اس‌ان-۳ بود. اف‌اوگ (FuG) مخفف فونک-گرت (Funk-Gerät) به معنی مجموعه رادیویی است.
سری لیختن اشتاین تنها رادار رهگیر هواپایه‌ای بود که آلمانی‌ها طی جنگ به طور گسترده روی جنگنده‌های شبانه خود استفاده کردند.
در شب هشتم یا نهم آگوست ۱۹۴۱، لودویگ بکر و اپراتور رادیویی وی جوزف استاب، نخستین خدمه جنگنده شبانه لوفت وافه بودند که با استفاده از رادار هواپایه هواپیمای خود یک بمب افکن دشمن را رهگیری کردند.
آنها سوار بر هواپیمای دورنیر دو ۲۱۵ مجهز به رادار اف‌اوگ ۲۰۲ لیختن اشتاین بی/سی مدعی شدند که یک فروند بمب افکن ویکرز ولینگتون را سرنگون کرده اند. هواپیمای سرنگون شده یک فروند ولینگتون تی ۲۶۲۵ جی‌آر-بی بود که در نزدیکی شهر بونده سقوط کرد.
