در جنگ‌های مدرن، تسلط هوایی دیگر صرفاً با نیروی قهریه مسلط یا تعداد زیاد دیکته نمی‌شود و نبرد‌ها دیگر تنها با گلوله و بمب انجام نمی‌شود. جنگ الکترونیک در حال حاضر نقش مهمی در حفظ برتری هوایی ایفا می‌کند.

به گزارش روزیاتو، هواپیمایی که به وضوح برای جنگ الکتریکی طراحی شده اند، مانند EA-۱۸G Growler متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده، این اطمینان را ایجاد می‌کند که ایالات متحده و متحدانش برای نبرد در این عرصه پیچیده و همیشه در حال تکامل آماده هستند.

برای درک کامل ماموریت EA-۱۸ G، داشتن درک اولیه‌ای از جنگ الکترونیک مناسب خواهد بود، چیزی که وزارت دفاع ایالات متحده آن را اینگونه تعریف می‌کند: «فعالیت‌های نظامی که از انرژی الکترومغناطیسی برای کنترل طیف الکترومغناطیسی (“طیف”) و حمله به دشمن استفاده می‌کنند. طیف گستره‌ای از فرکانس‌ها برای انرژی الکترومغناطیسی است. جنگ الکترونیک با فراهم کردن دسترسی فرماندهان نظامی به طیف برای برقراری ارتباط با نیروها، در حالی که مانع از دسترسی دشمنان احتمالی به طیف برای ایجاد تصویر عملیاتی و برقراری ارتباط با نیرو‌های خودی می‌شود، به فرماندهی و کنترل کمک می‌کند».

به عبارت دیگر، جنگ الکترونیک شامل استفاده از فرکانس‌های الکترونیکی مانند رادار، رادیویی و سیگنال‌های مادون قرمز برای ایجاد اختلال در عملیات دشمن و محافظت از نیرو‌های دوست است. این یک بازی تکنولوژیک موش و گربه است که در آن مبارزی که به بهترین وجه از طیف الکترومغناطیسی بهره برداری می‌کند، برنده جنگ الکترونیکی خواهد بود، که اغلب می‌تواند به معنای تفاوت بین موفقیت یا شکست یک ماموریت باشد.

ریشه‌های جنگ الکترونیک

یکی از اولین نمونه‌های جنگ الکترونیک (EW) را می‌توان در آغاز جنگ جهانی اول دید. در ۵ اوت ۱۹۱۴، یک هفته پس از جنگ جهانی اول، نیرو‌های بریتانیا چندین کابل ارتباطی بین‌المللی را که در زیر کانال انگلیس قرار داشت، قطع کردند و آلمانی‌ها را مجبور کردند برای برقراری ارتباط از بی سیم استفاده نمایند. سپس ارتباطات رادیویی آلمان توسط ایستگاه‌های بریتانیایی در سراسر جزایر بریتانیا رهگیری شد و توسط رمزگشایان در فرماندهی نیروی دریایی سلطنتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شنود انتقال رادیویی امروزه یکی از جنبه‌های کلیدی جنگ الکترونیک است. با این حال، این تنها یکی از بسیاری از تاکتیک‌های مورد استفاده در یک چشم انداز وسیع مدرن جنگ الکترونیک است که از فناوری بسیار پیشرفته و اقدامات متقابل الکترونیکی از طریق یک رویکرد استراتژیک سه شاخه‌ای استفاده می‌کند.

اجزای اصلی جنگ الکترونیک

جنگ الکترونیک را می‌توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد:

حمله الکترونیکی (EA): حمله الکترونیک شامل استفاده از انرژی الکترومغناطیسی به شکل سیگنال‌های فرکانس رادیویی برای مسدود کردن، فریب دادن، مختل کردن، مانع شدن، ضعیف کردن، تخریب یا خنثی کردن سیستم‌های الکترونیکی دشمن است. به عنوان مثال، مختل کردن رادار‌ها و سامانه‌های ارتباطی دشمن، ناتوان سازی آن‌ها در شناسایی و برقراری ارتباط با هواپیما‌های دیگر، یا اختلال در سامانه‌های هدایت موشکی دشمن.

حفاظت الکترونیکی (EP): حفاظت الکترونیکی از سیستم‌های الکترونیکی در برابر حملات الکترونیکی متخاصم محافظت می‌کند. رمزگذاری و پروتکل‌های ارتباطی ایمن می‌توانند برای محافظت از اطلاعات حساس منتقل شده از طریق کانال‌های ارتباطی دوستانه استفاده شوند. تکنیک‌های رمزگذاری، سیستم‌های ارتباطی را از رهگیری، دسترسی غیرمجاز یا تلاش‌های پارازیت توسط دشمنان محافظت می‌کنند.

پشتیبانی الکترونیکی (ES): پشتیبانی الکترونیک شامل جمع‌آوری اطلاعات با رهگیری سیگنال‌های الکترونیکی دشمن و استفاده از این اطلاعات برای اطلاع‌رسانی و بهینه‌سازی حمله الکترونیکی و قابلیت‌های حفاظت الکترونیکی یک طرف است. به عنوان مثال، رهگیری و تجزیه و تحلیل سیگنال‌های الکترونیکی ساطع شده توسط رادار، ارتباط و سایر سیستم‌های الکترونیکی دشمن، اطلاعات ارزشمندی را در مورد قابلیت‌های الکترونیکی دشمن، مانند فرکانس‌های رادار، ویژگی‌های سیستم و الگو‌های عملیاتی فراهم می‌کند.

جنگ الکترونیک از بالا

در حالی که ارتش ایالات متحده دارای چندین هواپیما با قابلیت‌های جنگ الکترونیک است، از جمله EC-۱۳۰ Compass Call متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده، EA-۳۷B Compass Call و F-۳۵ Lightning، و چندین مورد دیگر، هواپیمای ناونشین EA-۱۸G Growler توسط کمپانی بوئینگ برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده و هواپیمای جنگنده جنگ الکترونیک پرچمدار ارتش ایالات متحده به شمار می‌رود. EA-۱۸G Growler که برای جایگزینی EA-۶B Prowler به دلیل قدیمی بودن و خستگی ساختاری طراحی شده بود، اولین پرواز خود را در سال ۲۰۰۶ انجام داد و پلتفرم F/A-۱۸F Super Hornet کارآزموده را با یک بسته جنگ الکترونیک پیشرفته ادغام می‌کند که شامل موارد زیر است:

غلاف‌های پارازیت با باند بالا و پایین AN/ALQ-۹۹

گیرنده AN/ALQ-۲۱۸

فراتر از قاب هواپیما، EA-۱۸G بسیاری از ویژگی‌های دیگر F/A-۱۸ را نیز دارد، از جمله:

بسته اقدامات متقابل ارتباطی AN/ALQ-۲۲۷

رادار AN/APG-۷۹ Active Electronically Scanned Array (AESA)

سیستم مدیریت تسلیحات AN/AYK-۲۲

آشنا بودن پلتفرم و ویژگی‌های مشترک بین این دو هواپیما، تعمیر و نگهداری و تزریق نوآوری‌های فناوری آینده به EA-۱۸G را تسهیل می‌کند، نوآوری‌هایی مانند سیستم کابین خلبان پیشرفته (ACS) و پیشرفت‌هایی در مجموعه حملات الکترونیکی هوابرد که در حال حاضر برای Growler Block II در حال توسعه است. این ارتقاء‌ها به EA-۱۸G اجازه می‌دهد تا در طول چرخه عمر برنامه ریزی شده خود با تهدیدات پیشرفته پیش برود.

چندین هواپیمای EA-۱۸G می‌توانند اطلاعات جمع آوری شده را به اشتراک بگذارند و به عنوان یک شبکه جنگ الکترونیک هوابرد عمل می‌کنند. به عنوان مثال، سه EA-۱۸G که به صورت هماهنگ کار می‌کنند، ارسال‌هایی را که از یک منبع متخاصم ساطع می‌شوند را رهگیری و تجزیه و تحلیل می‌کنند. از طریق سه لایه، تجزیه و تحلیل زمان انتقال داده‌ها توسط سه هواپیما سریع‌تر رخ داده و، سه Growler می‌توانند محل منبع ارسال را به یک منطقه بسیار کوچک محدود کنند.

در حالی که توپ ۲۰ میلی متری F/A-۱۸ برای قرار دادن بسته جنگ الکترونیک گسترده EA-۱۸ G برداشته شده است، Growler دارای ۹ نقطه سخت در زیر بال‌ها و بدنه خود برای حمل سلاح‌های معمولی است، از جمله:

دو موشک هوا به هوای پیشرفته میان برد AIM-۱۲۰ (AMRAAM)

دو موشک ضد تشعشع پرسرعت AGM-۸۸ (HARM)

سه سیستم پارازیت تاکتیکی ALQ-۹۹ (TJS)

دو مخزن سوخت خارجی که برد بیش از ۸۵۰ مایل دریایی (۱،۳۶۸ کیلومتر) را فراهم می‌کنند.

آینده جنگ الکترونیک

چه از طریق قطع کابل‌ها برای استراق سمع پیام‌های رادیویی دشمن یا مکان یابی منبع انتقال از طریق سه لایه GPS مبتنی بر ماهواره، جنگ الکترونیک ثابت کرده است که یک ابزار بسیار موثر در هر زرادخانه نظامی است. از آنجایی که پیچیدگی‌های فناوری جنگ الکترونیک در طول زمان به طور تصاعدی افزایش می‌یابد، منصفانه است که بگوییم آینده بلندمدت جنگ الکترونیک نسبتاً ناشناخته است. هنگامی که از یک سخنگوی BAE Systems پرسیده شد که آینده کوتاه مدت برای جنگ الکترونیک چیست، وی گفت:

«حوزه‌های فناوری مورد تمرکز ما شامل سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته، حسگر‌های برد بلند، هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، الگوریتم‌های هوشمند، پردازش سیگنال تطبیقی، و قابلیت‌های چند طیفی، شناختی و توزیع‌شده جنگ الکترونیک است».

یک چیز واضح است: جنگ الکترونیک به پیشرفت خود ادامه خواهد داد، نقش آن در جنگ‌های مدرن همچنان رشد خواهد کرد، و عدم موفقیت در خط مقدم جنگ الکترونیک به عقب افتادن خطرناک از دشمنان منجر می‌شود. به همان اندازه بدیهی است که EA-۱۸G Growler همچنان یک دارایی ضروری برای ارتش ایالات متحده در آینده قابل پیش بینی باقی خواهد ماند، در شرایطی که ارتش این کشور به نبرد‌های خود در طیف الکترومغناطیسی ادامه می‌دهد.